Święto to zostało ustanowione w lipcu 1998 roku z inicjatywy Międzynarodowego Stowarzyszenia Jąkających się (ang. International Association Stuttering, ISA), podczas V Światowego Kongresu Osób Jąkających się w Johannesburgu w RPA. Symbolem Święta jest wstążka w kolorze zieleni morskiej.
22 października został ustanowiony Światowym Dniem Jąkających się po to, by rozpowszechniać informacje o jąkaniu, złożoności problemu, możliwościach zapobiegania, terapii i poprawy funkcjonowania społecznego osób jąkających się.
Jąkanie występuje u 4 procent osób dorosłych i 6 procent dzieci W Polsce liczbę osób z tym problemem ocenia się na ponad 500 tyś. Przeważają chłopcy (9 na 10 osób jąkających się jest płci męskiej). Zaburzenie to powstaje zwykle miedzy 4. a 8. rokiem życia.
Wielu rodziców dzieci z zaburzeniem mowy bagatelizuje problem, nie szuka pomocy. A przecież niemal każde przedszkole korzysta z pomocy logopedów, którzy potrafią już we wstępnej fazie dostrzec problem. Warto wiedzieć, że nie każde „zacinanie się” dziecka jest jąkaniem, ale ocenić to może wyłącznie specjalista. Wielu rodziców jąkających się dzieci nie wie, że tę przypadłość można wyleczyć. To, czy dziecko mówiące niepłynnie zostanie osobą jąkającą się, zależy w głównej mierze od stosunku otoczenia oraz podjętych przez rodziców i terapeutów działań.
